هجمه نیست، واقعیت است    

دلواپسان جامعه تا دیروز نگرانی‌های دیگری داشتند که امروز آثار آن نمودار می‌شود زیرا چشم‌ها و گوشه‌ای بسته در گذشته به روی اتفاقات و نصیحت‌ها، امروز باز شده‌اند تا نتیجه بی‌اعتنایی‌ها را شاهد باشند و با خود زمزمه کنند، خودکرده را تدبیر نیست! آیا اینهمه تناقض برای یک وزارتخانه پرهزینه و کلان باآن‌همه حساسیت استراتژیکی کافی نیست تا ثابت کند در تمامی سه دهه اخیر آنچه به وقوع پیوسته به نفع رانت و مافیا از یک‌سو و به ضرر کادر شریف و کم‌توقع و دانش آموزان و اولیاء آن‌ها از سوی دیگر بوده است. پیرامون نتایج تأسف‌بار تعداد قابل‌اعتنای مدارس غیرانتفاعی یعنی نخستین پروژه برون‌سپاری که بگذریم زیرا امروز اکثر آن‌ها به یک مافیای غیرقابل نفوذ و تغییر تبدیل‌ شده‌اند. در ادامه این مسیر پرهزینه به مجموعه‌ای کلان می‌رسیم که بالاترین میزان کارکنان را در بین وزارتخانه‌های کشور دارد تا خانه‌های معلم یا همان باشگاه‌های فرهنگیان سابق را به بخش خصوصی واگذاری کند تا در آشپزخانه‌های آن غذای ارزان اما حجیم و بی‌کیفیت پخته و تحویل معلمان شود و بوفه مدارس نیز همچنان در اختیار مافیاهای کوچک درون‌سازمانی باشند تا پول‌توجیبی اولیاء به دانش‌آموز را به اغذیه‌های بنجل و مخاطره‌آمیز تبدیل نمایند. مدارس غیرانتفاعی از پیش‌دبستانی تا دبیرستان به‌منظور کسب منافعی بیشتر، تدریس را به کارآموزان با پرداخت حق‌التدریس‌های مختصر واگذار نمایند و از سویی مدیریت توسعه و تجهیز مدارس آن علی‌رغم تورم مهندس بیکار در این اداره کل نظارت بر انتخاب ساختمان‌های اجاره‌ای مدارس غیرانتفاعی را برون‌سپاری کرده و به شرکت‌های کاغذی بسپارند که یکی توسط بازنشستگان همین دستگاه به ثبت رسیده و دو شرکت دیگر نیز زیر سایه کارکنان، توسط فامیل، فرزندان و یا وابستگان آن‌ها اداره می‌شود که بعضا خلاف‌های موجود با دریافت سکه بهار آزادی مرتفع و یا نادیده گرفته شوند! این معضلات و چالش‌ها مربوط به امروز و دیروز نیست بلکه سی سال پیش با شروع زمزمه ایجاد مدارس غیرانتفاعی گام اول برون‌سپاری در وزارت تعلیم و تربیت شروع شد و آرام‌آرام ادامه یافت تا در آغاز به حذف مربی پرورشی در نقش دیدبان اقدام و سپس به‌سوی تخریب مدارس دولتی بروند تا اولیاء را بدبین و ناچار نمایند به هر قیمتی فرزندانشان را راهی غیرانتفاعی‌ها کنند. اگرچه ناگزیر شوند از دیگر هزینه‌های زندگی فاکتور بگیرند تا در این میان جیب‌های گشاد معدودی مافیا پر شود! اینگونه اقدامات نسنجیده، پیامدهای منفی متعددی را به همراه خود داشت که از مهمترین آن‌ها عدم اعتماد دو دستگاه درون یک وزارتخانه به یکدیگراست زیرا برای مثال اداره کل نوسازی یک استان نمی‌داند در مدارس محدوده خود چه تعداد چاه عمیق برای به دست آوردن آب حفر شده که به‌مرورزمان می‌توانند به فرونشست‌ها تبدیل شوند؟ و یا چرا اینقدر پرونده تلنبار شده متقاضی خیر آماده احداث مدرسه هستند تا صورتحساب‌های هزینه آن‌ها را دولاپهنا در اسناد امور مالیاتی شغل خود به متولی بیت‌المال تحویل دهند؟! و یا قرارداد فی‌مابین آموزش‌وپرورش و مخابرات برای نصب آنتن‌های BTS در سقف مدارس چگونه بسته شده و آیا مخاطراتی را برای دانش آموزان و کادر مدرسه در بر نخواهد داشت؟ شاید برای نمونه کافی باشد دلواپسان مسئول نگاهی به متن و ضمایم نامه شماره 80/574913/1700 مورخ 22/08/1401 به‌عنوان یکی از مدیران آموزش‌وپرورش داشته باشند که در متن آن اشاره به نامه شماره 1282754/01/100 شرکت مخابرات در خصوص نصب آنتن در بام کتابخانه‌ای در آن شهرستان شده تا اقدام لازم مبذول گردد! اگرچه نصب اینگونه آنتن‌ها چندان هم بی‌خطر نیست و به‌مرورزمان می‌تواند بیماری‌های ناشناخته‌ای را به همراه داشته باشد اما درآمد و وجه‌المصالحه آن چشم‌ها و گوش‌ها را می‌بندد تا مسیر چالشی سی‌ساله همچنان ادامه داشته و امروز نقد، (هجمه نیست بلکه واقعیت دارد) رسانه شود! در خاتمه اینکه همه مدارک و مستندات ذکرشده در دفتر روزنامه موجود است.
ادامه دارد